Inay, Patawarin Mo Ako

“Inay patawarin mo ako,

noong ako pa’y medyo maliit,

wala na yata ibang nagawa kundi magkulit,

bawat kilos ay nagsisilbing laro,

di ko man sadyang ikaw ay mahapo,

Inay patawad noong ako’y nag-aaral na,

gigising ka ng maaga para kami ipaghanda,

ng pagkain, damit at gamit sa eskwela,

na kailangan mong gawin kahit wala kang gana,

Inay patawad noong ako’y natuto na,

ng kung anu-anong ikinagalit mo pa,

alam kong hindi ito ang nais mong mangyari,

magpasaway at magpabaya sa aming sarili,

Inay patawarin mo ako noong panahon na,

namamaliit at nasisigawan pa kita,

ulap sa ulo, masamang impluwensya,

kaya di ka na inintindi pa,

Inay patawad kung ako’y napapalayo,

udyok ng tadhanang hindi ko ginusto,

di na madalas kung magkasama,

hindi na, hindi pa makuhang tumawa,

Inay patawarin mo ako ngayong huli na,

mga sinasabi ko di mo na maririnig pa,

kung kalian ka humimlay saka ako nagpumilit magdasal,

na sana naiparamdam ko sa’yo kung gaano kita kamahal..”